Καλή πρωτομαγιά!

Ο Μάιος ή Μάης (Καλομηνάς στα ποντιακά), είναι ο πέμπτος μήνας του έτους
κατά το Ιουλιανό και Γρηγοριανό Hμερολόγιο και έχει 31 ημέρες.
Στο αττικό ημερολόγιο ήταν ο ενδέκατος μήνας Θαργηλιών που αντιστοιχεί
με το χρονικό διάστημα 23 Απριλίου-23 Μαΐου. Οι λατίνοι συγγραφείς τον εκφέρουν πάντα
με τη λέξη «mensis» (μήνας) ή Kalendae (καλένδες).


Κατά τον Πλούταρχο (Βίος Νουμά 19) η ονομασία του Μήνα (Maja)
προήλθε από το όνομα της νύμφης Μαίας που ήταν η ομορφότερη από τις Πλειάδες
τις επτά κόρες του Άτλαντα (Ατλαντίδες) και της Πλειόνης και μητέρα του θεού Ερμή
 στον οποίο ο μήνας αυτός ήταν αφιερωμένος.
Από άλλους υποστηρίζεται ότι αυτό το όνομα είναι προσδιοριστικό
πρεσβύτερης ηλικίας εκ του major (μεγαλύτερος): «Μαϊώρεις γαρ οi πρεσβύτεροι» (Πλούταρχος)

Παρ’ όλο που γενικά ο Μάιος θεωρείται ως ο τελευταίος μήνας της Άνοιξης,
είναι στην ουσία το μέσο της ανθοφόρας αυτής εποχής αφού το Καλοκαίρι
δεν αρχίζει παρά δύο δεκαήμερα
μετά το τέλος του, στις 21 Ιουνίου. Ο Μάιος, είναι πράγματι «μήνας χαράς
και λατρείας της βλάστησης, με δοξασίες και έθιμα διαχρονικού χαρακτήρα»,
όπως το παραδοσιακό έθιμο με το πρωτομαγιάτικο στεφάνι το οποίο στολίζει
την πόρτα του σπιτιού μέχρι τις 24 Ιουνίου οπότε καίγεται στις φωτιές του Αϊ-Γιάννη.

Οι λαϊκές προλήψεις θεωρούν τον Μάιο «μαγεμένο» γι’ αυτό αποφεύγονται οι γάμοι
 και οι σοβαρές εργασίες στη διάρκειά του, εξ ου και η παροιμία «Στον καταραμένο τόπο,
 τον Μάη μήνα βρέχει».
Όλοι οι λαοί, πάντως, την Πρωτομαγιά γιόρταζαν την ανθοφορία της Φύσης
και την απαρχή των «καλών καιρών».
Κι ενώ οι λαϊκές παροιμίες, όπως, «Μάη μου, Μάη δροσερέ κι Απρίλη λουλουδάτε»
 και «ο Μάης έχει τ’ όνομα κι ο Απρίλης τα λουλούδια», προσπαθούν να μας
επαναφέρουν στην τάξη, οι παιδικές αναμνήσεις δεν μας το επιτρέπουν.
Κι έτσι συνεχίζουμε να τραγουδάμε:
«Ο Μάιος μας έφτασε /εμπρός βήμα ταχύ/να τον προϋπαντήσουμε/παιδιά στην εξοχή».

Η 1 Μαΐου έχει χαρακτηρισθεί σχεδόν παγκόσμια ημέρα αργίας
(αν και δεν είναι αργία, είν' απεργία) και διατυπώσεων των διεκδικήσεων
των εργαζομένων, αφού είναι συνδεδεμένη με το εργατικό κίνημα
όταν το 1886 έγιναν οι μεγάλες διαδηλώσεις στο Σικάγο με αίτημα τα τρία οχτάρια:
οχτώ ώρες εργασίας, οχτώ ψυχαγωγία και οχτώ ύπνος.
Στην χώρα μας, η απεργία των καπνεργατών του 1936 στη Θεσσαλονίκη
βάφτηκε με αίμα που καταγράφηκε, στις εφημερίδες της άλλης ημέρας,
 με μια χαρακτηριστική φωτογραφία η οποία έδειχνε μια μάνα να οδύρεται
πάνω από το σκοτωμένο της παιδί.
 Η φωτογραφία εκείνη ενέπνευσε τον Γιάννη Ρίτσο να γράψει τον «Επιτάφιο»:
«Μέρα Μαγιού μου μίσεψες/μέρα Μαγιού σε χάνω…».

(Πληροφορίες από http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%AC%CE%B9%CE%BF%CF%82)